bezpieczeństwa
Encyklopedia PWN
konflikty zbrojne między państwem Izrael a państwami arabskimi, z których największe wybuchły 1948–49, 1956–57, 1967, 1973 i (ograniczony do terenu Libanu) 1982.
NKGB, Narodnyj komissariat gosudarstwiennoj biezopasnosti, Ludowy Komisariat Bezpieczeństwa Państwowego,
sowiecka policja polit., wyodrębniona z NKWD (1941 i 1943–46);
Ochrana, Ochrannoje otdielenije, do 1903 Otdielenije po ochranieniju obszczestwiennoj biezopasnosti i poriadka
tajna policja polit. w carskiej Rosji;
[‘oddział obrony porządku i bezpieczeństwa państwowego’],
wieloznaczny termin odnoszący się do: 1) struktury organizacyjnej społeczeństwa, porządkującej za pomocą aparatu administracyjnego działania jednostek i grup na podstawie norm przez siebie ustalanych; 2) organizacji grupy społecznej zajmującej pewne terytorium z władzą suwerenną na czele, związku politycznego, w którym władza prawomocna korzysta ze „środków panowania nad ludźmi” (M. Weber), lub „korporacji terytorialnej wyposażonej w bezpośrednią, samorodną władzę zwierzchniczą” oraz osobowość prawną (G. Jellinek). W obu ujęciach, podobnie jak w tym, w którym eksponuje się „gwarancyjny” charakter państwa, jako 3) struktury powołanej do ochrony uprawnień jednostek, odróżnia się państwo od społeczeństwa; inne znaczenie mają określenia państwa jako 4) „aktualizacji idei etycznej” (G.W.F. Hegel) lub 5) porządku prawnego, będącego strukturą normatywną, której organami są zarówno instytucje władcze, jak i obywatele (H. Kelsen).
bryt. służba kontrwywiadu i bezpieczeństwa wewn.;
