barionowa liczba
Encyklopedia PWN
jedna z liczb kwantowych — różnica między liczbą barionów i antybarionów wchodzących w skład układu fizycznego;
fiz. w teoriach kwantowych liczby charakteryzujące stan stacjonarny układu, np. atomu, jądra atomowego lub cząstki elementarnej;
bariony
cząstki (cząstki elementarne) o spinie połówkowym (fermiony) zdolne do oddziaływań silnych;
[gr. báros ‘ciężar’, iṓn ‘idący’],
fizyk teoretyk amerykański, pochodzenia włoskiego, jeden z twórców podstaw energetyki jądrowej.
Wszechświat, Kosmos,
układ wszystkich obiektów astronomicznych, materii rozproszonej i pól fizycznych wraz z czasoprzestrzenią, którą wypełniają.
zachowania prawa, zasady zachowania,
fiz. prawa stwierdzające, że w układach fiz. izolowanych od otoczenia określone wielkości fiz. pozostają niezmienne.
