bainit
Encyklopedia PWN
techn. składnik strukturalny wielu stopów żelaza powstający w wyniku izotermicznej (zwykle) przemiany przechłodzonego do temp. 550–250°C austenitu;
operacja obróbki cieplnej gł. stopów metali (najczęściej stali) prowadzona w celu zwiększenia ich twardości lub — w połączeniu z odpuszczaniem — uzyskania optymalnej kombinacji właściwości wytrzymałościowych i plastycznych.
technol. obróbka cieplna drutu stalowego przed ciągnieniem na zimno, podobna do hartowania izotermicznego, przeprowadzana w celu uzyskania struktury górnego bainitu lub drobnego perlitu;
stopy, których gł. składnikiem jest żelazo, a dodatkami stopowymi są różne pierwiastki metaliczne i niemetaliczne.
