antytezy

Encyklopedia PWN

[gr. dialektikḗ (téchnē) ‘dialektyczna (sztuka)’ < diá ‘roz’, ‘przez’, ‘poprzez’, lego ‘mówię’, ‘łączę’, ‘zbieram’],

w filozofii pojęcie podlegajace wielowiekowej ewolucji, używane w kilku różnych znaczeniach.

kierunek w poezji baroku hiszpańskiego;

Hesse Hermann Wymowa

, pseud. Emil Sinclair, ur. 2 VII 1877, Calw (Wirtembergia), zm. 9 VIII 1962, Montagnola (Szwajcaria),

niemiecki powieściopisarz, poeta i eseista.

w filozofii G.W.F. Hegla antyteza i zapośredniczenie bytu;

[łac. contrapositio ‘antyteza’],

w logice tradycyjnej: przekształcenie zdania kategorycznego przez zastosowanie kolejno konwersji i obwersji (lub odwrotnie);

Słownik języka polskiego