anteny
Encyklopedia PWN
telewizja
dział telekomunikacji zajmujący się przetwarzaniem obrazów scen ruchomych (z natury lub uprzednio zarejestrowanych na taśmie magnet.) na sygnały elektr., tzw. sygnały wizyjne, ich przesyłaniem łączami telekomunik. oraz odtwarzaniem w miejscu odbioru;
[gr. tḗle ‘daleko’, łac. visio ‘widzenie’],
telekom. antena liniowa symetryczna (najprostszy typ anteny pojedynczej), zwykle o 2 symetrycznych ramionach wykonanych z metalowych przewodów (prętów, pasków lub trójkątów), połączonych w odpowiedni sposób z nadajnikiem i/lub odbiornikiem.
direktor
telekom. bierny element niektórych anten zespołowych służący do zwiększenia kierunkowości anteny;
[łac.],
włoski fizyk, pionier radiotelegrafii, wynalazca radia.
sztuczny satelita Ziemi, służący do retransmisji sygnałów przesyłanych (za pomocą fal radiowych) z satelitarnych stacji naziemnych.
zespół satelitarnych stacji naziemnych w Psarach-Kątach (k. Kielc), świadczący usługi łączności satelitarnej odbiorcom krajowym i zagranicznym (radiokomunikacja);
