dipol

dipol

[gr.],

antena dipolowa,

telekom. antena liniowa symetryczna (najprostszy typ anteny pojedynczej), zwykle o 2 symetrycznych ramionach wykonanych z metalowych przewodów (prętów, pasków lub trójkątów), połączonych w odpowiedni sposób z nadajnikiem i/lub odbiornikiem.

Dipol, którego ramiona stanowią 2 pojedyncze cienkie przewody o jednakowej długości, jest anteną wąskopasmową przeznaczoną do emisji i odbioru fal o długościach λ spełniających zależność: 2l ≅ nλ/2, gdzie n — liczba naturalna, l — długość ramienia (w przypadku tzw. dipola półfalowego 2l = λ/2); efektywne wykorzystanie takiego dipola w szerokim zakresie częst. wymaga zastosowania układu strojenia zawierającego pojemność C i indukcyjność L. Dipol z ramionami w postaci struktury płaskiej (trójkąta, prostokąta lub ich kompozycji) albo przestrzennej (stożka, walca lub ich kompozycji), wykonanej z wielu przewodów metalowych lub z blachy, jest anteną szerokopasmową, czyli emituje (odbiera) fale w szerokim pasmie częstotliwości. Umieszczenie dipola w pozycji poziomej lub pionowej względem powierzchni Ziemi powoduje, że promieniuje on lub odbiera fale radiowe spolaryzowane odpowiednio w płaszczyźnie poziomej lub pionowej.