alpejski
Encyklopedia PWN
najwyższa grupa górska w Karpatach (Centralne Karpaty Zachodnie), w środkowej i wschodniej części Łańcucha Tatrzańskiego, na pograniczu Polski i Słowacji;
norweski narciarz (alpejczyk);
Bałkański, Półwysep, bułg. Bałkạnski połuọstrow, serb. i chorw. Balkansko poluostrvo, Balkanski poluotok,
półwysep w południowo-wschodniej Europie, między morzami: Śródziemnym i Czarnym, od Azji Mniejszej oddzielony cieśninami: Dardanele i Bosfor oraz morzem Marmara;
najmłodszy okres kenozoiku, będący ostatnim okresem geologicznym historii Ziemi, który rozpoczął się ok. 1,8 mln lat temu (wedługinnych poglądów ok. 2,5 mln lat temu) i trwa do dziś.
park nar. we Włoszech, w Alpach Graickich, zał. 1922, pow. 70,2 tys. ha;
Himalaje, chiń. Himalaya Shan, tybet. Kangripejde, hindi i nepalskie Himālaya, urdu Himalāyā, ang. Himalaya(s), staroż. Imaus,
system górski w południowej części Azji Środkowej, najwyższy na Ziemi, położony na terytorium Chin, Indii, Nepalu, Bhutanu i Pakistanu.
