Wdą

Encyklopedia PWN

pow. ziemski w południowej części woj. pomor.;

część literatury rel. związanej z instytucjonalnym życiem rel., zawierająca zapis doktryny lub opis rytuałów (np. mszał); w węższym znaczeniu (pisma święte) — literatura uznana przez daną tradycję rel. za obdarzony duchową mocą autorytet ze względu na jej treść i pochodzenie: objawienie przez Boga, bogów, mityczną lub świętą postać założyciela, proroka.

Lubiszewskie, Jezioro, Jezioro Rokickie,

jezioro na Równinie Charzykowskiej (woj. pomor.), na wys. 153 m;

mantra

[sanskr., ‘instrument myśli’]:

Miedzno,

jezioro w Borach Tucholskich (woj. kujawsko-pomor.), na wys. 82 m;

nastika

[sanskr. na + asti ‘nie ma’, ‘nie istnieje’; nāstika ‘nihilista’, ‘heretyk’],

w Indiach filozof lub nurt filoz. (darśana) odrzucający autorytet i charakter objawiony Wed, a także istnienie życia po śmierci i odpowiedzialności moralnej (karman);

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>