Sieć radiotelefoniczna
Encyklopedia PWN
zespół rozmieszczonych na pewnym obszarze, powiązanych ze sobą funkcjonalnie urządzeń telekomunik., przeznaczonych do świadczenia różnych usług telekomunik. (np. usług telefonicznych, radiotelefonicznych, telegraficznych, transmisji danych, radiofonicznych, telewizyjnych);
radiokomunikacja
dział telekomunikacji związany z przesyłaniem wiadomości na odległość przy użyciu fal elektromagnetycznych, gł. fal radiowych;
[łac.],
radiotelefonia
rodzaj telefonii, w której do przesyłania sygnałów fonicznych (mowy) wykorzystuje się fale radiowe;
[łac.-gr.],
Tetra, ang. Terrestrial Trunked Radio,
system cyfrowej radiotelefonii, pot. nazywany systemem trankingowym;
system radiotelefonii, w którym cały obsługiwany obszar (obejmujący kraj, kilka krajów lub kontynentów) jest podzielony na sąsiadujące ze sobą mniejsze obszary, zw. komórkami.
radiotelefon
urządzenie radiokomunik. nadawczo-odbiorcze, służące do dwustronnej łączności (przesyłania sygnałów telefonicznych) za pośrednictwem fal radiowych (radiotelefonia);
[łac.-gr.],
