Promieniowanie jądrowe
Encyklopedia PWN
fiz. promieniowanie elektromagnetyczne (γ) lub korpuskularne (promieniowanie α, β, neutronowe, protonowe oraz fragmenty rozszczepienia jądrowego) emitowane przez jądra atomowe podczas rozpadu promieniotwórczego.
fiz. promieniowanie elektromagnetyczne (rentgenowskie, γ) i korpuskularne (cząstki α, elektrony, neutrony i in.), które przechodząc przez materię ulega rozpraszaniu lub pochłanianiu, przekazując energię atomom i cząsteczkom ośrodka, przez który przenika (i z którym oddziałuje).
strumień wysokoenergetycznych cząstek docierających do zewnętrznych warstw atmosfery ziemskiej z przestrzeni kosmicznej (promieniowanie kosmiczne pierwotne) bądź też powstałych w wyniku zderzeń tych cząstek z atomami atmosfery (promieniowanie kosmiczne wtórne).
promieniowanie gamma, promieniowanie γ,
fiz. krótkofalowe promieniowanie elektromagnetyczne o długości fal na ogół mniejszej od 10–11 m, emitowane przez promieniotwórcze lub wzbudzone jądra atomowe podczas przemian jądrowych (promieniotwórczość, reakcja jądrowa), a także powstające przy anihilacji par, rozpadzie mezonów π0, hiperonów Σ0 itd.;
ogniwo jądrowe, radioizotopowy generator elektryczny,
źródła energii elektr., w których energia ta powstaje w wyniku rozpadu promieniotwórczego;
