Pradoliny Toruńsko Eberswaldzkiej
Encyklopedia PWN
Toruńsko-Eberswaldzka, Pradolina, Pradolina Notecka,
długie równoleżnikowe obniżenie w Polsce i Niemczech, w środkowowschodniej części Pojezierzy Południowobałtyckich, między pojezierzami: Południowopomorskim, Chełmińsko-Dobrzyńskim i Meklemburskim na północy a Lubuskim, Wielkopolskim i Barnimskim na południu;
woj. w zachodniej części Polski, na zachodzie graniczy z Niemcami (Brandenburgia i Saksonia), na północy z woj. zachodniopomor., na wschodzie z wielkopol., na południu z dolnośląskim;
rz., pr., największy dopływ Warty, płynie przez Pojezierze Wielkopol. i w Pradolinie Toruńsko-Eberswaldzkiej, w woj. wielkopol. i kujawsko-pomorskim;
Toruńska, Kotlina, Kotlina Toruńsko-Bydgoska,
część Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej, między Włocławkiem a Nakłem n. Notecią;
rzeka, prawy, największy dopływ Odry; płynie z Wyż. Krakowsko-Częstochowskiej przez wyżyny Woźnicko-Wieluńską i Przedborską, Niz. Południowowielkopolską (kotliny: Szczercowska, Sieradzka, Kolska oraz Dolina Konińska), Pradolinę Warciańsko-Odrzańską (Kotlina Śremska), Pojezierze Wielkopolskie (Poznański Przełom Warty między Pojezierzem Poznańskim a Pojezierzem Gnieźnieńskim) do Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej;
zachodnia część Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej, w Polsce (skraj) i Niemczech;
