Toruńsko-Eberswaldzka, Pradolina, Pradolina Notecka,
długie równoleżnikowe obniżenie w Polsce i Niemczech, w środkowowschodniej części Pojezierzy Południowobałtyckich, między pojezierzami: Południowopomorskim, Chełmińsko-Dobrzyńskim i Meklemburskim na północy a Lubuskim, Wielkopolskim i Barnimskim na południu;
Toruńsko-Eberswaldzka, Pradolina
Encyklopedia PWN
dł. ok. 450 km; ciągnie się od okolic Płocka (na wschodzie) wzdłuż dolin Wisły, Brdy, Noteci, Warty i Odry, poza Eberswalde (na zachodzie) w Niemczech; składa się z rozszerzonych kotlin (Płockiej, Toruńskiej, Gorzowskiej, Freienwaldzkiej oraz Doliny Środkowej Noteci i Eberswaldzkiej) połączonych stosunkowo wąskimi odcinkami dolin; przecina młodoglacjalne wysoczyzny morenowe pojezierzy; P.T.-E. powstała podczas fazy pomor. zlodowacenia Wisły; wyrzeźbiły ją wody z topniejącego lodowca, spływające wzdłuż jego czoła ku zachodowi; dno pradoliny częściowo zatorfione, miejscami wydmy; w Kotlinie Gorzowskiej lasy sosnowe Puszczy Noteckiej.
