Pojezierza Lubuskiego
Encyklopedia PWN
część Pojezierzy Południowobałtyckich, w Polsce i Niemczech, na południe od Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej, po obu stronach Odry;
Południowobałtyckie, Pojezierza, niem. Südbaltischer Landrücken,
część Niżu Środkowoeur., w Polsce i Niemczech ograniczona od północy Pobrzeżem Południowobałtyckim, od południa — zasięgiem zlodowacenia Wisły, stanowiącym wyraźną granicę krajobrazową;
woj. w zachodniej części Polski, na zachodzie graniczy z Niemcami (Brandenburgia i Saksonia), na północy z woj. zachodniopomor., na wschodzie z wielkopol., na południu z dolnośląskim;
zachodnia część Pojezierza Lubuskiego, w Polsce i Niemczech;
miasto w województwie lubuskim, w powiecie słubickim, na Pojezierzu Łagowskim, nad Łęczą i jez. Reczynek.
Łagowskie, Pojezierze, Wzgórza Osieńsko-Sulechowskie,
najwyższa część Pojezierza Lubuskiego, między Kotliną Gorzowską na północy a Pradoliną Warciańsko-Odrzańską na południu;
