Peloponezu
Encyklopedia PWN
bizantyńskie, cesarstwo, cesarstwo bizantyjskie, Bizancjum, cesarstwo wschodniorzymskie,
państwo istniejące od IV w. do 1453.
Botsarisowie, Bọtsaris, Mpotsaris,
rodzina pochodzenia albańskiego, osiadła w XVII w. w Suli (Epir), zasłużona w okresie gr. powstania 1821–29:
Cyganie, nazwa własna większości Roma, część żyjących w Europie Zachodniej określa się Sinti,
lud częściowo osiadły, częściowo koczowniczy, zamieszkujący całą Europę (główne skupiska: Rumunia, Czechy, Bułgaria, Węgry, Słowacja), Azję (Azję Mniejszą, Azję Środkową, Syberię, Kaukaz), Amerykę Północną i Amerykę Południową, Australię;
Elida, Ilịa,
kraina historyczna w Grecji, nad M. Jońskim, w zachodniej części Peloponezu;
państwo w starożytnej Grecji na terenie Etolii.
Fliunt, gr. Flius, łac. Phlius,
m. w staroż. Grecji, w północno-wschodniej części Peloponezu, na południowy zachód od Koryntu.
