Niż
Encyklopedia PWN
pliocen
ostatnia epoka młodszego trzeciorzędu (neogenu), trwająca od ok. 5,3 do ok. 1,8 mln lat temu;
[gr. pleíon ‘więcej’, kainós ‘nowy’],
płucnica islandzka, skórnica islandzka, porost islandzki, mech islandzki, Cetraria islandica,
gatunek porostu;
Południowobałtyckie, Pobrzeża, niem. Südbaltische Küstenländer,
część Niżu Środkowoeur. wzdłuż wybrzeży Morza Bałtyckiego, obejmująca niziny nadmor. od nasady Płw. Jutlandzkiego po płw. Sambia, w Niemczech, Polsce i Rosji (obwód królewiecki);
Południowobałtyckie, Pojezierza, niem. Südbaltischer Landrücken,
część Niżu Środkowoeur., w Polsce i Niemczech ograniczona od północy Pobrzeżem Południowobałtyckim, od południa — zasięgiem zlodowacenia Wisły, stanowiącym wyraźną granicę krajobrazową;
archeol. jednostka kulturowa wczesno- i środkowoholoceńska występująca na obszarze niżu wschodnioeur. od północno-wschodniej Polski po Ural i dalej na wschód, genetycznie związana z paleolitem Syberii;
