Mezopotamii
Encyklopedia PWN
Justynian I Wielki, gr. Ioustinianós, łac. Flavius Petrus Sabbatius, Iustinianus, ur. ok. 482, Tauresium k. Bederiany (w pobliżu dzisiejszego Niszu), zm. 14 XI 565, Konstantynopol,
cesarz bizantyjski.
kapłan
religiozn. osoba spełniająca czynności kultowe, będąca pełnomocnikiem i przedstawicielem wspólnoty rel., pośrednikiem między ludźmi a bóstwem.
[czes. < średniow. łacina capellanus],
Lachmidzi, Banu Lachm, Banū Lahm,
plemię południowoarabskie należące do konfederacji Tanuch, która w III w. przybyła na tereny pomiędzy Syrią a Mezopotamią;
sułtan od 1072;
Mezopotamska, Nizina, arab. Al-‘Irāq al-‘Arabī, pers. Jolge-ye Mezopotāmī, Dolna Mezopotamia,
niz. w Azji Południowo-Zachodniej, gł. w Iraku, częściowo w Iranie i Kuwejcie, wzdłuż dolnego biegu Eufratu i Tygrysu, między górami Zagros na północnym wschodzie a wyżynami Płw. Arabskiego na południowym zachodzie, na południu otwarta ku Zat. Perskiej;
