Mezopotamska, Nizina
 
Encyklopedia PWN
Mezopotamska, Nizina, arab. Al-‘Irāq al-‘Arabī, pers. Jolge-ye Mezopotāmī, Dolna Mezopotamia,
niz. w Azji Południowo-Zachodniej, gł. w Iraku, częściowo w Iranie i Kuwejcie, wzdłuż dolnego biegu Eufratu i Tygrysu, między górami Zagros na północnym wschodzie a wyżynami Płw. Arabskiego na południowym zachodzie, na południu otwarta ku Zat. Perskiej;
pow. ok. 250 tys. km2, stanowi trzeciorzędowe zapadlisko tektoniczne, wypełnione osadami naniesionymi gł. przez Eufrat i Tygrys; wys. poniżej 100 m; na południu rozległe bagna i jeziora (największe Haur al-Hammar) tworzące w okresie wezbrań rzek wielkie rozlewiska; roślinność półpustynna i pustynna, wzdłuż Eufratu i Tygrysu lasy łęgowe (złożone gł. z wierzb i topoli); żyzny region roln.; na terenach sztucznie nawadnianych uprawa zbóż, bawełny, palmy daktylowej; wydobycie ropy naftowej (rejon Al-Basry).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia