Magnes
Encyklopedia PWN
magnetometr
przyrząd do pomiaru różnych wielkości magnet. i ich zmian, np. elementów ziemskiego pola magnet., podatności i naturalnej pozostałości magnet. minerałów, skał i obiektów z wypalanej gliny, nasycenia magnet. przy badaniu przemian fazowych w stali, a także do wyznaczania krzywej magnesowania materiałów ferromagnetycznych.
[gr.],
pewien obszar przestrzeni wraz z ciałami w niej się znajdującymi, tworzący zamkniętą drogę, wzdłuż której występuje („płynie”) strumień indukcji magnetycznej, zwany strumieniem magnetycznym Φ;
jedna z postaci, w której przejawia się pole elektromagnetyczne;
pomiarowe przyrządy elektromechaniczne, elektryczne przyrządy wskazówkowe,
przyrządy pomiarowe, w których wielkość elektr. (prąd, napięcie, moc), dzięki zjawiskom elektrodynamicznym, jest przetwarzana w napędowy moment siły działający na część ruchomą przyrządu (zw. organem ruchomym) i wywołujący jego obrót.
przetwornik elektroakustyczny przetwarzający sygnały elektr. na sygnały akustyczne przekazywane bezpośrednio do ucha słuchającego;
