Kościoła
Encyklopedia PWN
dyscyplina teol. wyodrębniona w XVII w., obejmująca dzieje Kościoła powszechnego, a także poszczególnych Kościołów chrześc. w kontekście historii zbawienia, rozwoju instytucjonalnego, kształtowania się refleksji teologicznej oraz sytuacji polit., społ. i kulturowej.
wg teologii katol. władza autorytatywnego nauczania prawd wiary, przysługująca kolegium biskupów, z papieżem jako głową, a indywidualnie biskupom pozostającym w jedności z papieżem, → Magisterium Kościoła.
kościół
arch. świątynia chrześcijańska — budowla dostosowana do potrzeb kultu, a w węższym znaczeniu — świątynia rzymskokatolicka.
[czes. kostel < łac. castellum ‘miejsce warowne’],
Kościół
[czes. kostel < łac. castellum ‘miejsce warowne’]:
oficjalna nazwa Kościoła tradycji luterańskiej w Polsce, wywodząca się od podstawowej księgi wyznaniowej — Wyznania Augsburskiego (Confessio Augustana 1530).
