Geologia strukturalna

Encyklopedia PWN

[gr. tektonikós ‘budowniczy’],

geol. dział geologii, nauka zajmująca się ruchami i deformacjami litosfery, a zwłaszcza skorupy ziemskiej, oraz wykształceniem i genezą wielkich struktur geol.;

geomorfologia

[gr. gḗ ‘ziemia’, morphḗ ‘kształt’, lógos ‘nauka’],

nauka o rzeźbie powierzchni Ziemi;

mapa geologiczna,

mapa przedstawiająca występowanie skał o określonym wieku i składzie na powierzchni Ziemi (m.g. zakryta) lub pod tą powierzchnią — na powierzchniach ścięcia naturalnego (m.g. odkryta, np. bez utworów czwartorzędowych) lub ścięcia geometrycznego (np. mapy ścięcia poziomego).

masyw

[fr. < łac.],

geol. termin używany w geologii w różnych i nie zawsze ściśle określonych znaczeniach;

orogeneza

[gr. óros ‘góra’, génesis ‘pochodzenie’],

geol. termin, którego etymologia wskazuje na proces powstawania gór, ale który w literaturze geologicznej jest najczęściej używany na określenie procesów tektonicznych prowadzących do tworzenia się wielkich struktur tektonicznych, zwanych orogenami (orogen).

Polska. Nauka. Okres 1944–89 i lata 90.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>