Etyka
Encyklopedia PWN
w etyce — skłonność do tworzenia systemów normatywnych, które stawiają człowiekowi skromne wymagania moralne, najczęściej nie wymagające wysiłku.
jeden z rodzajów wartości przypisywanych — na podstawie przyjętych w danej etyce norm moralnych — człowiekowi, motywom lub intencjom jego czynów albo samym czynom i ich skutkom.
umiejętność i sztuka polowania na zwierzynę, prowadzonego zgodnie z prawem i etyką łowiecką;
naturalizm
filoz. w szerszym znaczeniu — stanowisko dążące do wyjaśnienia rzeczywistości przyczynami naturalnymi (immanentnymi naturze, a nie transcendentnymi), a zwłaszcza tłumaczące całość zjawisk i zdarzeń, które zachodzą w świecie, działaniem praw przyrody;
[fr. naturalisme < łac. naturalis ‘przyrodniczy’, ‘naturalny’, ‘wrodzony’],
filoz.:
