Czyta
Encyklopedia PWN
dziennikarz, grafik i malarz;
mat. relacja między wielkościami, orzekająca, która z rozważanych wielkości jest większa (lub mniejsza) od drugiej;
mat. relacja określona w zbiorze liczb naturalnych: liczba a jest podzielna przez liczbę b (co zapisuje się b|a i czyta „b jest dzielnikiem a” lub „a dzieli b”), jeśli istnieje taka liczba całkowita c, że a = b · c (dzielenie).
prasa polska za granicą,
od XIX w. ukazywało się nie mniej niż 3,5–4 tys. tytułów, a jeśli dodać wydawane przez Polaków zamieszkujących ościenne państwa, liczba ta może wzrosnąć do 4–4,5 tys.; wszystkie powstawały jako odpowiedź na potrzeby konkretnych społeczności. Obecnie emigranci czytający prasę polonijną w mniejszym stopniu wywodzą się z dawnej emigracji zarobkowej, w większym to najnowsi przybysze (z lat 80. i 90.), zaś największa grupa to emigracja kombatancka. To dzięki nim wciąż jeszcze ukazują się polskie gazety codzienne („Nowy Dziennik” i „Dziennik Polski i Dziennik Żołnierza”), tygodniki w kilkunastu miastach oraz kilkaset biuletynów różnych stowarzyszeń. Niektóre z nich drukowane są zresztą w dwóch językach lub wręcz w języku danego państwa. Z czasopism zakładanych przez nowsze emigracje polityczne (z 1968 „Aneks”, z lat 1980–89 „Kontakt”, „Archipelag”) niewiele się utrzymało do dziś, a niektórzy wydawcy wrócili do kraju po upadku komunizmu. Renesans polskich czasopism u wschodnich sąsiadów (gdzie mieszka dużo ponad 1 mln Polaków) okazał się znacznie skromniejszy niż się spodziewano. Polskie pisma ukazują się systematycznie tylko w Wilnie („Kurier Wielenski”) i na Białorusi („Głos znad Niemna”). Potężna mniejszość polska w Niemczech nie zdobyła się na utrwalenie żadnej z nielicznych inicjatyw wydawniczych. Po 1989 zapotrzebowanie Polaków z krajów ościennych w znacznym stopniu wypełnia prasa krajowa. Coraz bardziej popularne jest czytanie gazet z Polski za pośrednictwem Internetu. Niegdysiejsze gazety polonijne dziś są raczej dodatkami do gazet napływających z kraju.
sandhi
językozn. termin przejęty z gramatyki indyjskiej na oznaczenie pewnego typu upodobnienia oraz innych zmian fonetycznych, zachodzących w wygłosie i nagłosie kolejnych wyrazów w zdaniu (sandhi zewnętrzne) lub sąsiadujących morfemów w wyrazie (sandhi wewnętrzne).
[sanskr. saṁdhi ‘połączenie’],
mat. funkcja oznaczana n! (co czyta się „n silnia”), której wartość dla dowolnej liczby naturalnej n jest równa iloczynowi kolejnych liczb naturalnych od 1 do n, tzn. n! = 1 · 2 · ... · n, np. 4! = 1 · 2 · 3 · 4; dodatkowo określa się 0! = 1;
