Bobrze
Encyklopedia PWN
rz., lewy dopływ Bobru, płynie z Sudetów Zachodnich przez Pogórze Zachodniosudeckie na Niz. Śląsko-Łużycką, w woj. dolnośląskim i woj. lubuskim;
woj. w zachodniej części Polski, na zachodzie graniczy z Niemcami (Brandenburgia i Saksonia), na północy z woj. zachodniopomor., na wschodzie z wielkopol., na południu z dolnośląskim;
pow. ziemski w zachodniej części woj. dolnośląskiego, w Euroregionie Nysa, od południa graniczy z Czechami;
m. powiatowe w województwie lubuskim, na północnym skraju Borów Dolnośląskich, w Kotlinie Żagańskiej, nad Bobrem, przy ujściu Czerwonej Wisełki, w otoczeniu lasów.
biol. zjawisko przystosowania się organizmów do wykonywanych funkcji życiowych, wyrażające się w specyficznych właściwościach procesów metabolicznych, cech anatomicznych oraz czynności fizjologicznych i behawioralnych w zmienionych warunkach środowiska.
