Żelbet
Encyklopedia PWN
rodzaj betonu zbrojonego.
beton zawierający pręty stalowe (zbrojenie);
kompozyt
materiał utworzony z co najmniej 2 komponentów (faz) o różnych właściwościach w taki sposób, że ma właściwości lepsze i/lub właściwości nowe (dodatkowe) w stosunku do komponentów wziętych osobno lub wynikających z prostego sumowania ich właściwości;
[łac. compositus ‘złożony’],
fr. wynalazca, pionier szerokiego wykorzystania żelbetu (betonu zbrojonego), z zawodu ogrodnik;
architektura
sztuka tworzenia ładu w otoczeniu w celu dostosowania go do zaspokojenia wielorakich fizycznych, materialnych i kulturowych potrzeb ludzi przez planową przemianę naturalnego środowiska oraz budowanie form i wydzielanie przestrzeni o różnym przeznaczeniu.
[łac. < gr. architéktōn ‘budowniczy’],
