Żelbet

Encyklopedia PWN

[niem.],

techn. element konstrukcyjny budowli i maszyn podlegający zginaniu;

[fr. < łac.],

materiał budowlany wieloskładnikowy uzyskiwany przez zmieszanie w odpowiednich proporcjach kruszywa drobnego i grubego (np. piasku i żwiru) ze spoiwem mineralnym (najczęściej cementem) i wodą, a następnie stwardnienie uzyskanej mieszanki betonowej (niekiedy pot. zw. też b.);

bunkier

[ang.],

wojsk. potoczna nazwa każdego schronu bojowego, będącego jednocześnie stanowiskiem oraz elementem składowym fortyfikacji systemu fortowego rozproszonego;

elektroenergetyczna linia,

zespół urządzeń do przewodowego przenoszenia energii elektr. na odległość (niekiedy znaczną) przy użyciu prądu przemiennego, najczęściej o częst. 50 Hz (linia prądu przemiennego) lub stałego albo wyprostowanego (linia prądu stałego).

fort

[fr. < łac.],

budowla obronna w systemie umocnień stałych;

Francja. Sztuka.

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>