ładunku elektrycznego
Encyklopedia PWN
wielkość fizyczna charakteryzująca ciała podlegające działaniu pola elektromagnetycznego i będące źródłem takiego pola;
natężenie prądu elektrycznego, prąd elektryczny, I,
wielkość fizyczna skalarna równa stosunkowi ładunku elektrycznego dq przepływającego przez dany przekrój poprzeczny przewodnika w czasie dt do tego czasu: I(t) = dq/dt;
wielkość ładunku elektrycznego, który można pobrać z naładowanego akumulatora aż do momentu jego rozładowania w określonych warunkach;
ukierunkowany ruch (przepływ) swobodnych ładunków elektrycznych w środowisku przewodzącym, który zachodzi pod wpływem pola elektrycznego.
obszar na granicy 2 faz, odznaczający się statystycznie nierównomiernym rozmieszczeniem elektronów lub jonów, takim, że warstwa o ładunku dodatnim przylega do warstwy o ładunku ujemnym, powodując powstawanie różnicy potencjałów.
