postkeynesizm

postkeynesizm,

ekon. kierunek badań makroekonomicznych wywodzący się z keynesizmu, opozycyjny wobec neoklasycznej syntezy;

postkeynesiści uważają się za strażników dziedzictwa J.M. Keynesa i jego jedynych pełnoprawnych kontynuatorów; neoklasyczną syntezę nazywają „bastardyzacją” dorobku Keynesa; korzenie intelektualne postkeynesizmu wywodzą się z dorobku Keynesa, M. Kaleckiego i P. Sraffy; główni przedstawiciele to: J. Robinson, N. Kaldor, S. Weintraub, P. Davidson, J. Eatwell, H. Minsky; łączy ich przekonanie, że kapitalistyczna gospodarka jest niestabilna, rynki nie zapewniają osiągnięcia stanu równowagi, zatem jest konieczna silna ingerencja państwa w procesy gospodarcze; ramy instytucjonalne postkeynesizmu stworzono 1974, gdy powołano „Journal of Post-Keynesian Economics”; mimo to pozostaje on niezbyt spójnym kierunkiem badań naukowych.