Leijonhufvud Axel Stig Bengt
 
Encyklopedia PWN
Leijonhufvud
[lẹjonhuwud]
Axel Stig Bengt, ur. 9 VI 1933, Sztokholm,
ekonomista amerykański, pochodzenia szwedzkiego;
przedstawiciel postkeynesizmu. Od 1964 profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego, a od 1994 — Uniwersytetu Trento we Włoszech; interpretator popytowej teorii J.M. Keynesa (On Keynesian Economics and the Economics of Keynes: A Study in Monetary Theory 1968, Keynes and the Classics: Two Lectures 1969). Początkowo zajmował się problematyką bezrobocia i cykliczności rozwoju gospodarczego, później zagadnieniami inflacji i koordynacji makroekonomicznej (Information and Coordination: Essays in Macroeconomic Theory 1981, High Inflation, 1995, współautor). Krytykował neoklasyczną syntezę J.R. Hicksa i A.H. Hansena. Uważał, że ekonomia keynesowska jest ekonomią nierównowagi, a gospodarka nie dysponuje pełną informacją, czego następstwem jest to, że rynki dostosowują się do zakłóceń najpierw za pomocą zmian ilościowych, potem dopiero poprzez zmiany cen; bezrobocie wynika z braku dostosowań cenowych, zbyt wysokich stóp procentowych i zbyt niskich długookresowych cen obligacji. Zwracał uwagę na problemy koordynacji w ramach wielkich i złożonych systemów, proponując zbudowanie ogólnego matematycznego modelu, uwzględniającego złożoność relacji i różnorodność poglądów w zakresie stanu systemu gospodarczego. Inflację traktował jako czynnik zakłócający działanie instytucji społecznych i utrudniający koordynację działań makroekonomicznych (Monetary Theory as a Basis for Monetary Policy: Proceedings of an IEA Conference 1999).
Danuta Drabińska
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia