lut
metal lub stop o temperaturze topnienia niższej od temperatury topnienia łączonych części, używany do lutowania, lutospawania i lutozgrzewania;
[niem.],
lut
Encyklopedia PWN
rozróżnia się l. miękkie i twarde. L. miękkie mają dość niską temperaturę topnienia (zwykle do 450°C), niewielką twardość i wytrzymałość na rozciąganie, dobrą plastyczność; ich gł. składnikiem była do niedawna cyna, obecnie cynę zastępuje się często np. ołowiem lub kadmem. L. twarde mają temperaturę topnienia 450–2000°C, większą wytrzymałość; jako l. twardych używa się miedzi, srebra i stopów na osnowie miedzi, srebra, złota, aluminium, magnezu, a jako l. twardych żarowytrzymałych i nierdzewnych — l. na osnowie niklu, magnezu, palladu, żelaza, kobaltu. L. wykonuje się w formie prętów, prętów rdzeniowych, rurek z lutu wypełnionych topnikiem, drutów, folii, taśm, granulek, proszków, kształtek, past.
