Szkoła Narodowa Polska w Paryżu, szkoła batiniolska,
liceum pol. zał. 1842 w Paryżu, w dzielnicy Batignolles, z inicjatywy pol. działaczy emigr. z gen. J. Dwernickim na czele; powołali oni Tow. Wychowania Nar. Dzieci Wychodźców Pol.;
Szkoła Narodowa Polska w Paryżu
Encyklopedia PWN
pieczę nad szkołą sprawowała Rada złożona z członków Towarzystwa; jej pracami kierowali m.in.: Dwernicki, S. Gałęzowski, A. Biernacki, uczestniczyli w nich S. Goszczyński i A. Mickiewicz; oprócz przedmiotów wykładanych w liceach fr., program szkoły uwzględniał treści związane z historią Polski, pol. kulturą i językiem; przy szkole powstała bogata biblioteka, w której skład weszły zbiory i archiwa emigr. (biblioteka batiniolska); 1865 na mocy dekretu Napoleona III zrównana ze szkołami publicznymi we Francji, do 1870 była subsydiowana przez rząd fr.; działała do 1922; w okresie międzywojennym — dom dla pol. stypendystów i pracowników nauki, 1946–63 ponownie liceum; po jego likwidacji budynki szkolne przejęła Stacja Nauk. PAN w Paryżu; ob. mieści się tu również Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące przy Ambasadzie RP w Paryżu.
