Francuzi, nazwa własna Les Français,
naród tworzący podstawową ludność Francji;
Francuzi
Encyklopedia PWN
mieszkają także m.in. we Włoszech (w Dolinie Aosty i Piemoncie), Belgii, Monako, terytoriach zamor. Francji, w północnej Afryce; ok. 10 mln mieszk. pochodzenia fr. w USA i ponad 6 mln w Kanadzie; język francuski; są silnie zlaicyzowani, wśród wierzących dominuje katolicyzm (chrystianizacja II–VI w.). W etnogenezie Francuzów uczestniczyło wiele grup etnicznych: celtyccy Galowie (od V w. p.n.e.), zromanizowani w czasach rzym. Galorzymianie oraz germańscy Frankowie (od V w.), zasymilowani później przez żywioł romański. Jako naród Francuzi ukształtowali się w wyniku długiego procesu hist., związanego z terytorialnym i polit. jednoczeniem, opartym na silnej władzy centralnej państwa. Pod względem formalnoprawnym Francuzami są wszyscy obywatele kraju, takie nadrzędne poczucie nar. identyfikacji ma współcześnie nie tylko większość Alzatczyków, Bretończyków, fr. Katalończyków, Basków i Flamandów (separatyzm wyróżnia zwłaszcza Korsykanów), ale także asymilujący się imigranci. Francuzi odegrali ważną rolę polit. i kult. w dziejach nowoż. Europy, a wraz z ekspansją kolonialną — także świata; kultura fr. wniosła trwały wkład do kultury eur.; powszechne uznanie zyskała fr. kuchnia i moda.
