znak szczytowy,
żegl. znak w kształcie 1 lub 2 identycznych figur geom. położonych jedna nad drugą, umieszczony na wierzchołku znaku nawigacyjnego lub znaku żeglugowego;
znak szczytowy
Encyklopedia PWN
najczęściej informuje, którą burtą lub z której strony statek musi omijać dany znak nawigacyjny czy żeglugowy; z.sz. z 1 elementu (walec lub stożek) wskazuje zwykle granicę lub (z.sz. — kula) oś toru wodnego; z.sz. z 2 stożków najczęściej informuje o kierunku geogr. od miejsca odniesienia do znaku; 2 kule oznaczają odosobnione niebezpieczeństwo (np. wrak); stosuje się ponadto z.sz. w formie krzyża, a na wodach śródlądowych także prostokątnej tablicy; z.sz. na morzu są jednobarwne, na wodach śródlądowych również dwubarwne.
