Wierzyński Kazimierz, Wisła i wyspa

Wierzyński Kazimierz, Wisła i wyspa

 

Polska leży nad Wisłą.

Nikt nie jest samotną wyspą.

Wszyscy to wiemy. I na nic.

 

Atak przeminął. W nocy szukamy

Niepewną ręką na sercu szramy

Nieprzekraczalnych granic.

 

Czujemy palcami wilgoć. To Wisła.

Czujemy palcami szorstkość. To wyspa.

I potem świat się kończy urwiskiem.

 

Atak przeminął. Ale cóż kiedy chora

Pękła w nas przeciążona komora

I krew się rozlała po wszystkiem.

 

Zabliźni się, nie zabliźni,

Doczeka się, nie doczeka

Za tym urwiskiem, spoza otchłani.

 

Atak przeminął. Drżąca powieka

Widzi jak płynie rzeka daleka.

Zielony topielec na niej.

 

K. Wierzyński Poezja i proza, t.1 Poezja, Kraków 1981