Wielkopolski Park Narodowy

fot. P. Fabijański/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN

Wielkopolski Park Narodowy

rodzaj — park narodowy

nazwa — Wielkopolski Park Narodowy

państwo — Polska, woj. wielkopolskie

rok założenia — 1957 (częściowo chroniony od 1933)

powierzchnia — 7 584 ha, pod ochroną ścisłą 260 ha, otulina 7256 ha

Położony na Pojezierzu Poznańskim, na południe od Poznania; obszar o malowniczym krajobrazie polodowcowym: wzgórza morenowe, ozy, drumliny; najwyższe wzniesienie Osowa Góra, 132 m n.p.m., 70 m wysokości względnej (kilka źródeł); 11 jezior różnych typów, np. rynnowe jeziora: Dymaczewskie, Witobelskie, Góreckie, morenowe Kociołek, „oczka” polodowcowe, występują jeziora eutroficzne, np. Budzyńskie i dystroficzne — Skrzynka; przez Park przepływa Warta (wschodnią granicą) i jej dopływy Samica Stęszewska, Wirenka; starorzecza. Lasy zajmują ponad 60% powierzchni, głównie bory sosnowe (wprowadzone w przeszłości błędną gospodarką leśną), bór mieszany sosnowo-dębowy, grąd dębowo-grabowy, świetlista dąbrowa z pięciornikiem białym w runie; zdarzają się okazałe, stare dęby i sosny; miejscami rozciągają się łąki i torfowiska; w bogatej florze stwierdzono ok. 1100 gatunków roślin naczyniowych, w tym 45 gatunków objętych ochroną, jak: zimoziół północny, goździk siny, niektóre storczyki, orlik pospolity, naparstnica zwyczajna, lilia złotogłów, widłaki; endemiczna jeżyna mosińska; stanowiska roślin kserotermicznych. Bogata i zróżnicowana fauna, zwłaszcza ptaków (m.in. wodnych) i owadów (m.in. gatunki górskie). Park licznie odwiedzany przez mieszkańców Poznania i pobliskich miast; szlaki turystyczne; kąpieliska; wędkarstwo. Siedziba w Jeziorach nad Jeziorem Góreckim, muzeum przyrodnicze w Puszczykowie.

Wielkopolski Park Narodowy

Góreckie Jezioro, Wielkopolski Park Narodowy