Mickiewicz Adam, Nad wodą wielką i czystą...
 
Mickiewicz Adam, Nad wodą wielką i czystą...
 
Nad wodą wielką i czystą
Stały rzędami opoki,
I woda tonią przejrzystą
Odbiła twarze ich czarne;
 
Nad wodą wielką i czystą
Przebiegły czarne obłoki,
I woda tonią przejrzystą
Odbiła kształty ich marne;
 
Nad wodą wielką i czystą
Błysnęło wzdłuż i grom ryknął,
I woda tonią przejrzystą
Odbiła światło, głos zniknął.
 
A woda, jak dawniej czysta,
Stoi wielka i przejrzysta.
 
Tę wodę widzę dokoła
I wszystko wiernie odbijam,
I dumne opoki czoła,
I błyskawice — pomijam.
 
Skałom trzeba stać i grozić,
Obłokom deszcze przewozić,
Błyskawicom grzmieć i ginąć,
Mnie płynąć, płynąć i płynąć.
 
W Lozannie [1839–1840]
A. Mickiewicz Wybór wierszy, wstęp P. Bejnar-Bejnarowicz, Warszawa 1996
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia