zwischengoldglas

zwischengoldglas

[cwı̣szngoldglas; niem.],

technika zdobnicza polegająca na nałożeniu na powierzchnię naczynia szklanego złotej lub srebrnej folii z wzorem narysowanym rylcem, czasami uzupełnianym malaturą, a następnie umieszczeniu go w drugim naczyniu, ściśle dopasowanym, zabezpieczającym dekorację;

technika znana od starożytności (fondi d’oro), opisana 1679 przez J. Kunckela; szkła typu z. wykonywano gł. w Czechach w końcu XVII i w 1. poł. XVIII w.; wyrabiane też pod koniec XVIII w. przez J.J. Mildnera.