zasiedzenie
 
Encyklopedia PWN
zasiedzenie,
prawo długotrwałe faktyczne wykonywanie prawa rzeczowego powodujące nabycie tego prawa;
wg prawa polskiego przez zasiedzenie można nabyć prawo własności lub służebności gruntowej; osoba nie będąca właścicielem nabywa własność nieruchomości przez zasiedzenie po 20 latach posiadania jej w dobrej wierze i po 30 latach posiadania w złej wierze; własność rzeczy ruchomej nabywa się przez 3-letnie posiadanie w dobrej wierze.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia