woltomierz,
elektr. lub elektroniczny przyrząd (miernik) do pomiaru napięcia elektr., wywzorcowany w woltach (V), włączany równolegle (połączenie elektryczne) do badanego obiektu — części obwodu elektr. zawierającego źródła lub odbiorniki energii.
woltomierz
Encyklopedia PWN
Rozróżnia się w.: napięcia stałego (mierzące chwilową wartość napięcia stałego lub wolnozmiennego, np. w. magnetoelektryczne, elektrodynamiczne, elektrostat.), napięcia przemiennego (mierzące wartość skuteczną, wartość szczytową — maks.) oraz wartość średnią napięcia przemiennego (np. w. elektromagnetyczne, elektrodynamiczne, ferrodynamiczne, magnetoelektr. z prostownikiem, telmoelektr). Układ pomiarowy w. ma zwykle dużą rezystancję wejściową (od kilkuset Ω/V do wielu MΩ/V), co zmniejsza wpływ w. na obwód badany, do którego w. przyłącza się równolegle. Rozszerzenie zakresu pomiarowego uzyskuje się za pomocą rezystorów szeregowych, cewek dzielonych, dzielników napięcia, przekładników napięciowych itp.
