włókna chemiczne wysoko wytrzymałe,
grupa włókien chem. o dużej wytrzymałości na zerwanie;
włókna chemiczne wysoko wytrzymałe
Encyklopedia PWN
należą do nich włókna: karbonizowane, poliaramidowe, specjalne włókna polietylenowe i poliakrylowe oraz metalowe (stalowe, wolframowe), borowe, niektóre ceramiczne — ze specjalnych typów szkieł, z węglika krzemu, tlenku glinu; włókna polietylenowe oraz poliakrylonitrylowe otrzymuje się z polimerów o bardzo dużym ciężarze właściwym i formuje metodą zol-żel; włókna wolframowe mają matrycę z wolframu i borową powłokę; monokryształy metali lub węglika krzemu albo tlenku glinu grub. poniżej 1 µm i dł. kilkuset µm, tzw. wiskers (kryształ nitkowy), mają największą ze wszystkich włókien chem. wytrzymałość — ok. 30 GPa; w.ch.w.w. stosuje się do: wzmacniania kompozytów, laminatów, betonu, do wyrobu lin, pasów, żagli, kamizelek kuloodpornych.
