wiwianit,
minerał, uwodniony fosforan żelaza o wzorze Fe3[PO4]2 · 8H2O;
wiwianit
Encyklopedia PWN
krystalizuje w układzie jednoskośnym, zwykle w postaci skupień naciekowych lub ziemistych; bezb., na powietrzu wskutek utlenienia uzyskuje barwę niebieską do ciemnoniebieskiej; powstaje gł. wskutek procesów wietrzenia w środowisku redukującym; w dużych ilościach występuje w niektórych rudach darniowych i torfowiskach; w Polsce np. w okolicy Świdnicy k. Wałbrzycha, duże ilości — np. w torfowiskach woj. zachodniopomor., w. pylasty (ziemisty) — np. w okolicy Opatówka k. Kalisza; był używany przez ludność wiejską jako farba do malowania domów.