witten
 
Encyklopedia PWN
witten
[dolnoniem., ‘biały’],
północnoniem. i duńska moneta srebrna o wartości 4 fenigów (od XV w. 3 fenigów);
wprowadzona ok. 1340 w Lubece, o wadze 1,3 g, bita 1379–1512 w Wendyjskim Związku Monetarnym, na Pomorzu (do 1763), w Meklemburgii, Holsztynie, Bremie i Dolnej Saksonii.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia