winylidenu chlorek, 1,1-dichloroeten, 1,1-dichloroetylen, H2C=CCl2,
związek organiczny z grupy fluorowcopochodnych;
winylidenu chlorek
Encyklopedia PWN
bezb., bardzo lotna, palna ciecz, nie mieszająca się z wodą; temperatura wrzenia 32°C; bardzo łatwo polimeryzuje pod wpływem światła lub katalizatorów; otrzymywany z 1,2,2-trichloroetanu przez odszczepienie chlorowodoru za pomocą mleka wapiennego; stosowany jako monomer do otrzymywania poli(chlorku winylidenu); duże znaczenie w przemyśle mają kopolimery ch.w. z chlorkiem winylu, akrylonitrylem lub butadienem oraz kopolimery trójskładnikowe ch.w.