poli(chlorek winylidenu)

poli(chlorek winylidenu), PVDC,

polimer o budowie [–CH₂–CCl₂–]_n;

otrzymywany przez polimeryzację chlorku winylidenu, odznacza się bardzo dużą odpornością na działanie rozpuszczalników i wielu innych związków chemicznych oraz bardzo małą przepuszczalnością par i gazów; znaczenie praktyczne mają kopolimery chlorku winylidenu z chlorkiem winylu, akrylonitrylem, octanem winylu, akrylanami, metakrylanami i in. komonomerami, które polepszają właściwości przetwórcze i użytkowe polimeru; stosowany gł. do wyrobu elementów aparatury chem., rur, lakierów antykorozyjnych, włókien używanych na tkaniny tapicerskie.