willa

willa, łac. villa,

w starożytnym Rzymie zabudowania gospodarcze posiadłości ziemskiej, później również duża rezydencja wiejska;

majątek ziemski średniej wielkości (ok. 25–60 ha) nastawiony na intensywną produkcję rolną (głównie winorośl i oliwki); oparty na pracy niewolników dozorowanych przez zarządcę (villicus); gospodarstwa typu willa pojawiły się w II w. p.n.e. i stały się charakterystyczne dla Italii u schyłku republiki rzymskiej i w pierwszych wiekach cesarstwa; propagatorami gospodarki typu willa byli Katon Starszy Cenzor i Kolumela.