tularemia

tularemia,

med. odzwierzęca choroba zakaźna wywołana przez bakterię Francisella tularensis;

występuje gł. na półkuli północnej; chorują przede wszystkim zwierzęta wolno żyjące, także hod.; w Polsce najczęściej źródłem zakażenia są zające, rzadziej możliwe jest przenoszenie zarazków przez owady krwiopijne, np. kleszcze, pchły; wyróżnia się kilka postaci klinicznych tularemii: postać wrzodziejąco-węzłowa, węzłowa, oczno-węzłowa (w zakażeniach przez skórę), anginowa, trzewna (w zakażeniach drogą pokarmową) i płucna (przez drogi oddechowe) — dwie ostatnie przebiegają zwykle ostro i klinicznie ciężko. Leczenie polega na stosowaniu antybiotyków, zapobieganie polega na zwalczaniu epizoocji wśród zwierząt, u ludzi stosuje się w ograniczonym zakresie szczepionkę; zarazki tularemii mogą zostać użyte jako broń biol.; w postaci proszku lub aerozolu spowodowały by ogromne straty wśród ludzi i zwierząt.