transferyna
biochem. glikoproteina będąca gł. nośnikiem żelaza w osoczu;
[łac.],
syderofilina,
transferyna
Encyklopedia PWN
wytwarzana gł. w wątrobie; jej cząsteczka (77 kDa) wiąże odwracalnie 2 jony żelaza(III) (Fe3+); utrzymuje odpowiedni stosunek jonów żelaza na III i II stopniu utlenienia w osoczu i transportuje je do tkanek, gdzie są zużywane do biosyntezy m.in. cytochromów i niektórych enzymów oraz mioglobiny (mięśnie), hemu (szpik kostny) lub magazynowane (wątroba, śledziona); stężenie transferyny w surowicy zdrowego człowieka wynosi 2–4 g/l, podwyższeniu ulega w niedokrwistości z niedoboru żelaza oraz w ciąży, a obniżeniu w stanach zapalnych, chorobach nowotworowych, wątroby i w niedożywieniu.
