toner
często stosowana nazwa proszku (składającego się z mieszaniny cząstek żywicy termotopliwej, np. polistyrenowej lub poliakrylowej, oraz pigmentu), służącego w elektrofotografii do wywoływania kopiowanego obrazu.
[ang.],
toner
Encyklopedia PWN
T. składa się z 2 frakcji: b. drobnych ziarenek żywicy (średnica rzędu 0,1 µm) oraz większych ziaren, np. kulek szklanych (średnica kilkadziesiąt µm). Podczas napylania tonera na płytę kserografu, w wyniku wzajemnego tarcia obu składników, cząstki żywicy uzyskują odpowiedni ładunek elektr., dzięki czemu osiadają w tych miejscach płyty, w których znajduje się ładunkowy obraz kopiowanego oryginału. Utrwalanie obrazu polega na ogrzaniu podłoża z wywołanym obrazem do właściwej temp.; żywica przechodzi wówczas w stan termoplast. i przywiera do podłoża. W niektórych typach urządzeń kserograficznych stosuje się ciekłe tonery w postaci zawiesin cząstek barwnych w odpowiednich cieczach.
