tidżanijja, tiǧāniyya,
bractwo sufickie zał. 1781 przez Ahmada at-Tidżaniego (1737–1815);
tidżanijja
Encyklopedia PWN
początkowo działało gł. w Maroku (centrum bractwa — Fez), skąd rozpowszechniło się na całą Afrykę Północną; w połowie XIX w. rozpoczęło ekspansję na tereny wschodniej Afryki; At-Tidżani głosił, że utworzył bractwo na bezpośrednie polecenie Mahometa, który objawił mu się po powrocie z pielgrzymki do Mekki, dlatego t. uważa się za jedyną prawdziwą szkołę suficką, a jej założyciel jest uważany za człowieka bezgrzesznego; początkowo próbowała prowadzić własną politykę w Maghrebie, w związku z czym popadła w konflikt z władzami osmańskimi oraz z Abd al-Kadirem; w późniejszym czasie przywódcy t. wykazywali lojalność wobec władz kolonialnych, co doprowadziło nawet do oskarżeń o kolaborację; charakterystyczne obrzędy t. to litania wird, zbiorowa modlitwa hadra oraz udział w oficjum zw. wazifa.
