tetraetyloołów

tetraetyloołów, tetraetylek ołowiu, Pb(C₂H₅)₄,

związek metaloorg.;

bezb., silnie trująca ciecz (przenika przez skórę ciała) o charakterystycznym zapachu; ulega rozkładowi podczas wrzenia; ma dobre właściwości przeciwstukowe — był dodawany do benzyny silnikowej jako antydetonator (ze względu na toksyczność wycofany w wielu krajach, także w Polsce).