telegammaterapia

telegammaterapia

[gr.],

sposób leczenia nowotworów za pomocą promieniowania jonizującego γ o dużej energii (powyżej 500 keV), emitowanego przez jądra izotopu promieniotwórczego, najczęściej kobaltu (⁶⁰Co) lub cezu (¹³⁷Cs), umieszczonego w obudowie (bomba kobaltowa);

rodzaj teleterapii; podstawowym celem t. jest dostarczenie w miarę dużej dawki promieniowania do guza nowotworowego przy minim. naświetleniu otaczających go tkanek zdrowych, zwłaszcza najbardziej wrażliwych na promieniowanie jonizujące (naskórek, nabłonki jelit i dróg oddechowych oraz tkanka gruczołowa); dokonuje się tego metodą naświetlań wielopolowych. Przed przystąpieniem do zabiegu jest opracowywany szczegółowy, indywidualny dla każdego pacjenta, plan naświetlań uwzględniający rodzaj, wielkość, kształt i topografię guza, a zwłaszcza środek guza i jego objętość; na tej podstawie kształtuje się przekrój wiązki promieniowania, oblicza się przestrzenny rozkład dawki w fantomie oraz należną dawkę promieniowania. Ostatnio bomba kobaltowa jest coraz częściej wypierana z praktyki onkologicznej przez akcelerator liniowy (akcelerator cząstek naładowanych), który generuje promieniowanie o energii przewyższającej kilkakrotnie energię promieniowania γ kobaltu ⁶⁰Co, o większej skuteczności biologicznej.